انوره دوبالزاک نویسنده بزرگ فرانسه در ایران بخاطر رمانهایش که بسیاری از آنها به فارسی ترجمه شده مشهور است. بالزاک در سال 1799 در شهر تور به دنیا آمد . پس از گذراندن تحصیلات در دارالوکاله مشغول به کار شد چندی بعد آن را رها کرد و به تجارت پرداخت در این کار نیز موفقیتی به دست نیاورد اما از این راه در شناخت سفته بازان و رباخواران و سوداگران تجربه های سودمندی آموخت سپس به ادبیات روی آورد و به نوشتن رمان پرداخت که بیشتر آنها سوژه های تاریخی داشت اما هیچ کدام از این رمانها پولی که او بتواند زندگی خود را بگذراند فراهم نیاورد .

در این زمان بالزاک مقدار زیادی قرض داشت و برای رهایی از دست طلبکارها به نوشتن اثر بزرگ خود کمدی انسانی پرداخت.

بالزاک نویسنده ای رئالیست بود که در آثار خود اجتماع قرن 19 فرانسه را با زبردستی قابل ستایشی وصف کرده است .

بالزاک معتقد بود که نویسنده باید با ساخت تیپهایی از مردم ،‌جامعه خود را وصف کند .و از میان حوادث گوناگون آنچه را که می تواند عناصر داستان او باشد ،‌انتخاب کند. باید قهرمانانی برای داستان خود برگزیند که بتواند نمونه ای برای نظایر خود باشد . نویسنده باید برای آفریدن تیپهای اجتماعی حقایق را از نمونه های واقعی و زنده بگیرد و با ذوق هنری آنرا درهم آمیزد و تیپ مطلوب بسازد .

بالزاک به این ترتیب شالوده رمان نویسی جدید را در ادبیات اروپا ریخت که تاثیرش را بر بسیاری از نویسندگان بزرگ فرانسه از جمله :

گوستاو فلوبر ،‌آلفونس دوده ،‌ایل زولا و موپاسان بر جای نهاد.

بالزاک در 17 اوت 1850 درگذشت. از مشهورترین آثار او می توان :

باباگوریو،‌زن سی ساله ،‌زنبق دره ،‌چرم ساغری ،‌گبسک رباخوار ، آرزوهای بربادرفته و اوژنی گرانده را نام برد.

منبع: بهترین داستانهای کوتاه دنیا ، جلد اول ، مهران بردبار،علیرضا مرتضوی کرونی