گل همیشه بهار

گیاهی است با برگهای تحتانی قاشقی شکل و برگهای فوقانی سرنیزه ای . گلها همواره زرد تا نارنجی رنگ بوده و میوه های فندقی آن خمیده و قلابی شکل می باشند.

انتشار جغرافیایی:

این گیاه خاستگاه مدیترانه دارد ولی در ایران در نقاط مختلف کشور به عنوان یک گل زینتی کاشته می شود.

ترکیبات شیمیایی:

ترکیب شیمیایی موسوم به کالاندولین،اسید سالیسیک، صمغ و اسیدهای آلی عمدتا ترکیبات شیمیایی گل همیشه بهار را تشکیل می دهند .

قسمت مورد استفاده:

گل ها و همچنین سرشاخه گل دار گیاه مصرف دارویی دارد.

اثرات دارویی و طرز استعمال:

1- درمان جوشها، التهابات و ترک پوست:

گل همیشه بهار اثر فوق العاده ای در درمان برخی از ناراحتی های پوستی همچون ترک پوست ، جوشها و انواع التهابات پوستی دارد به طوری که امروزه در داروخانه ها عصاره گیاه مذکور تحت عنوان پماد کالاندولا عرضه می گردد. برای تهیه پماد کالاندولا می توان 4 تا 6 گرم عصاره گل همیشه بهار را در مقداری کره یا چربی مخلوط نموده و به شکل خارجی در موضع استعمال نمود.

2- درمان پینه، زگیلف و میخچه :

به این منظور برگ تازهخ کالاندولا را به شکل ضماد و یا برگ در سرکه خیسانده و به صورت موضعی استفاده می گردد.

3- درمان یرقان:

1 تا 2 قاشق غذاخوری از گیاه را در 0.5 لیتر آب به شکل خوراکی استفاده می نمایند.

4- پایین آورنده کلسترول خون:

دم کرده 30 گرم گل همیشه بهار در یک لیتر آب اگر تماما در یک روز مصرف شود پایین آورنده کلسترول خون است. 

منبع:اینترنت 

دسته ها : گیاهان دارویی
دوشنبه جهاردهم 10 1388
X